Το βιβλιοπωλείο Δυο, η Πρωτοβουλία Κατά της ομοφοβίας
Ξάνθης και οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο σας προσκαλούν το Σάββατο 7
Ιούνη στην παρουσίαση του βιβλίου ΤΑ ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΑΒΓΑ της νηπιαγωγού
ΣΤΕΛΛΑ ΜΠΕΛΙΑ
ένα εργαλείο για εκπαιδευτικούς και γονείς που θέλουν να πουν την αλήθεια στα παιδιά για τις ποικίλες μορφές οικογένειας που δημιουργούν οι άνθρωποι από αγάπη και που μέχρι τώρα δεν είχαν θέση στα ελληνικά βιβλία για παιδιά
στις 20.30, Ελευθερίου Βενιζέλου 29 - Ξάνθη
Λίγα λόγια για το βιβλίο-παραμύθι
Καθώς το πρόσωπο του γονιού αλλάζει σε νέα μη παραδοσιακά μοντέλα τόσο στην πραγματικότητα όσο και στην αναπαράσταση της πραγματικότητας, τα βιβλία, νέοι τύποι γονιών και οικογενειών αρχίζουν να εμφανίζονται. Αυτή η αλλαγή έχει παρατηρηθεί διεθνώς και στην Ευρώπη αρκετές χώρες εκτός από την πληθώρα λογοτεχνικών κειμένων έχουν εντάξει και μέσα στα εκπαιδευτικά τους εγχειρίδια και εργαλεία αυτούς τους νέους τύπους.
Η Ελλάδα δεν ακολούθησε αυτό το δρόμο της αλλαγής και δείχνει να είναι καθηλωμένη τόσο κοινωνικά όσο και συγγραφικά και εκδοτικά στην ιδέα ότι υπάρχει μόνο η πυρηνική ετεροκανονική οικογένεια δημιουργώντας την ιδέα ότι αυτή είναι και η μοναδική «κανονική» και αποδεκτή μορφή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ορίζονται όλο και περισσότερο οι άλλες μορφές ως «ασυνήθεις», «παρεκκλίνουσες», ακόμη και «παθολογικές». Ο «λόγος της οικογένειας» έχει τη δύναμη να ορίζει τι είναι κανονικό και τι μη αποδεκτό.
Στην χώρα μας μέχρι πριν λίγο καιρό απουσίαζαν εντελώς όχι μόνο τα πρωτότυπα αλλά και τα μεταφρασμένα βιβλία που να απευθύνονται σε μικρά παιδιά και να μιλούν για άλλες μορφές οικογένειας. Η λογοτεχνία μας λοιπόν αγνοεί επιδεικτικά την ύπαρξη και άλλων μορφών οργάνωσης μια «οικογένειας» και όταν η λογοτεχνία αγνοεί επιδεικτικά ομάδες του πληθυσμού φαίνεται να νομιμοποιεί τις προκαταλήψεις της κοινωνίας απέναντι σε αυτές τις ομάδες, επιδεικνύοντας ένα είδος ρατσισμού αφού η άρνηση παρουσίας στα κείμενα ισοδυναμεί πάντα με απόρριψη. Η μη αναφορά των ομογονεϊκών π.χ. οικογενειών αποτελεί ιδεολογική θέση που μεταφράζεται ως «οι ομογονεϊκές οικογένειες πρέπει να εξοριστούν ως ανεπιθύμητες από την κοινωνία μέσω της συμβολικής έξωσής τους από τα βιβλία.
Όμως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως ο αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων από τα βιβλία για παιδιά ενδέχεται να οδηγήσει σε ομοφοβία, σεξισμό, ρατσισμό και διαιώνιση των προκαταλήψεων;
Θα πρέπει λοιπόν να διερευνήσουμε τις πραγματικές μας διαθέσεις ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί. Έχουμε την πρόθεσή να ασχοληθούμε ευρύτερα με ζητήματα που οδηγούν σε μια ανοιχτή κοινωνική θεώρηση; Έχουμε την πρόθεση να διαβάσουμε βιβλία στα παιδιά που να «λένε την αλήθεια», που να δηλώνουν, πως ο κόσμος έχει απίστευτη πολυμορφία και πως, το να αντικρίσουμε την πραγματικότητα χωρίς προκατάληψη, είναι κάτι ζωτικό;
Αν η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι θετική τότε έχουμε και το εργαλείο, «Τα δύο μικρά αβγά» παρουσιάζουν και άλλες μορφές οικογενειών που το παιδί κάποια στιγμή θα συναντήσει στην πραγματικότητα αν όχι στην παιδική του ηλικία σίγουρα στην ενήλικη ζωή του και όταν τις συναντήσει θα τις αντιμετωπίσει με λιγότερη ομοφοβία, και λιγότερη προκατάληψη. Μια τόσο μικρή ρωγμή μπορεί σταδιακά να σπάσει ένα τόσο ισχυρό στερεότυπο ώστε κάποια μέρα να ζούμε σε μια κοινωνία που να χωράει όλους τους ανθρώπους.
ένα εργαλείο για εκπαιδευτικούς και γονείς που θέλουν να πουν την αλήθεια στα παιδιά για τις ποικίλες μορφές οικογένειας που δημιουργούν οι άνθρωποι από αγάπη και που μέχρι τώρα δεν είχαν θέση στα ελληνικά βιβλία για παιδιά
στις 20.30, Ελευθερίου Βενιζέλου 29 - Ξάνθη
Λίγα λόγια για το βιβλίο-παραμύθι
Καθώς το πρόσωπο του γονιού αλλάζει σε νέα μη παραδοσιακά μοντέλα τόσο στην πραγματικότητα όσο και στην αναπαράσταση της πραγματικότητας, τα βιβλία, νέοι τύποι γονιών και οικογενειών αρχίζουν να εμφανίζονται. Αυτή η αλλαγή έχει παρατηρηθεί διεθνώς και στην Ευρώπη αρκετές χώρες εκτός από την πληθώρα λογοτεχνικών κειμένων έχουν εντάξει και μέσα στα εκπαιδευτικά τους εγχειρίδια και εργαλεία αυτούς τους νέους τύπους.
Η Ελλάδα δεν ακολούθησε αυτό το δρόμο της αλλαγής και δείχνει να είναι καθηλωμένη τόσο κοινωνικά όσο και συγγραφικά και εκδοτικά στην ιδέα ότι υπάρχει μόνο η πυρηνική ετεροκανονική οικογένεια δημιουργώντας την ιδέα ότι αυτή είναι και η μοναδική «κανονική» και αποδεκτή μορφή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ορίζονται όλο και περισσότερο οι άλλες μορφές ως «ασυνήθεις», «παρεκκλίνουσες», ακόμη και «παθολογικές». Ο «λόγος της οικογένειας» έχει τη δύναμη να ορίζει τι είναι κανονικό και τι μη αποδεκτό.
Στην χώρα μας μέχρι πριν λίγο καιρό απουσίαζαν εντελώς όχι μόνο τα πρωτότυπα αλλά και τα μεταφρασμένα βιβλία που να απευθύνονται σε μικρά παιδιά και να μιλούν για άλλες μορφές οικογένειας. Η λογοτεχνία μας λοιπόν αγνοεί επιδεικτικά την ύπαρξη και άλλων μορφών οργάνωσης μια «οικογένειας» και όταν η λογοτεχνία αγνοεί επιδεικτικά ομάδες του πληθυσμού φαίνεται να νομιμοποιεί τις προκαταλήψεις της κοινωνίας απέναντι σε αυτές τις ομάδες, επιδεικνύοντας ένα είδος ρατσισμού αφού η άρνηση παρουσίας στα κείμενα ισοδυναμεί πάντα με απόρριψη. Η μη αναφορά των ομογονεϊκών π.χ. οικογενειών αποτελεί ιδεολογική θέση που μεταφράζεται ως «οι ομογονεϊκές οικογένειες πρέπει να εξοριστούν ως ανεπιθύμητες από την κοινωνία μέσω της συμβολικής έξωσής τους από τα βιβλία.
Όμως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως ο αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων από τα βιβλία για παιδιά ενδέχεται να οδηγήσει σε ομοφοβία, σεξισμό, ρατσισμό και διαιώνιση των προκαταλήψεων;
Θα πρέπει λοιπόν να διερευνήσουμε τις πραγματικές μας διαθέσεις ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί. Έχουμε την πρόθεσή να ασχοληθούμε ευρύτερα με ζητήματα που οδηγούν σε μια ανοιχτή κοινωνική θεώρηση; Έχουμε την πρόθεση να διαβάσουμε βιβλία στα παιδιά που να «λένε την αλήθεια», που να δηλώνουν, πως ο κόσμος έχει απίστευτη πολυμορφία και πως, το να αντικρίσουμε την πραγματικότητα χωρίς προκατάληψη, είναι κάτι ζωτικό;
Αν η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι θετική τότε έχουμε και το εργαλείο, «Τα δύο μικρά αβγά» παρουσιάζουν και άλλες μορφές οικογενειών που το παιδί κάποια στιγμή θα συναντήσει στην πραγματικότητα αν όχι στην παιδική του ηλικία σίγουρα στην ενήλικη ζωή του και όταν τις συναντήσει θα τις αντιμετωπίσει με λιγότερη ομοφοβία, και λιγότερη προκατάληψη. Μια τόσο μικρή ρωγμή μπορεί σταδιακά να σπάσει ένα τόσο ισχυρό στερεότυπο ώστε κάποια μέρα να ζούμε σε μια κοινωνία που να χωράει όλους τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου